تا قبل از سال 1348، دانش آموزاني كه دوره شش ساله تحصيلات متوسطه را پشت سر مي‏گذاشتند پس از موفقيت در آزمون ورود به دانشگاه‏ها، مي‏توانستند به تحصيل در دانشگاه اشتغال ورزند. با افزايش تعداد متقاضيان ورود به دوره‏هاي آموزش عالي، وزارت علوم تصميم گرفت طي آزموني كه به كنكور موسوم شد، داوطلباني را كه در اين آزمون موفقيت لازم را به دست آورند، براي ورود به دانشگاه، پذيرش نمايد. از اين رو اولين كنكور سراسري ورود به دانشگاه‏ها در پانزدهم مرداد 1348 با شركت حدود پنجاه هزار داوطلب انجام گرفت. اين تعداد در سال‏هاي بعد رو به فزوني نهاد به طوري كه در آزمون ورودي سال 1352 ،92هزار نفر شركت كردند و در سال 1355، تعداد شركت كنندگان از مرز 220 هزار تن گذشت. كنكور پس از پيروزي انقلاب نيز همراه با تحولاتي ادامه يافت و به ميزان رشد جمعيت جوان كشور، تقاضاي ورود به دانشگاه نيز افزايش يافت. چنانكه در كنكور سال 1382، يك ميليون و پانصد هزار نفر در پنج رشته علوم رياضي، علوم تجربي، علوم انساني، هنر و زبان‏هاي خارجي به رقابت پرداختند كه از لحاظ آماري در حدود 30 برابر نسبت به ابتدا افزايش داشته است. به طور معمول در هر نوبت كنكور 10 الي 15 درصد شركت كنندگان به دانشگاه راه مي‏يابند كه در طي سال‏هاي اخير، حضور دانشجويان دختر از مرز پنجاه درصد كل داوطلبان فراتر رفته و بيش از شصت درصد قبولي‏هاي دانشگاه را خانم‏ها تشكيل مي‏دهند.